Όταν, στο τελος της ζωης μας, κοιταζουμε προς τα πισω ανακαλυπτουμε ότι ζησαμε ολη μας την ζωη εν αναμονη του κατι καλυτερου. Με εκπληξη τοτε συνειδητοποιουμε ότι αυτο που αφησαμε να μας διαφυγει χωρις να το εκτιμησουμε και να το απολαυσουμε δεν ηταν τιποτε αλλο παρα η ιδια μας η ζωη . Ετσι λοιπον ξεγελασμενοι απ’ την ελπιδα οτι υπαρχει απολυτη ευτυχια κανουμε ότι μπορουμε για να την αποκτησουμε. Ευτυχια όμως απολυτη δεν υπαρχει. Υπαρχει ευτυχια αλλα ειναι σχετικη.
Συχνα στην ζωη μας δεν ξερουμε τι επιθυμουμε ή τι θα μπορουσε να μας φερει χαρα στην ζωη μας.
Για καιρο μπορει να εχουμε μια κρυφη επιθυμια, χωρις να την παραδεχομαστε ή χωρις να την αφηνουμε να συνειδητοποιηθει καθαρα χωρις τελικα να την πραγματοποιουμε ειτε λογω ηθικων διληματων και εξωτερικων παραγοντων ειτε επειδη η εικονα-καλη γνωμη που εμεις εχουμε για τον εαυτο μας θα επληττετο από κατι τετοιο.
Η κατασταση αυτη εγω την παρομοιαζω με το φαινομενο του «βερτιγκο», δηλαδη την ασθενεια των πιλοτων οταν από τις πολύ υψηλες ταχυτητες μπερδευουν κοιταζοντας τον οριζοντα το μπλε του ουρανου με αυτό της θαλασσας ωστε να μην γνωριζουν αν ανεβαινουν ή πεφτουν. Η απωλεια προσανατολισμου είναι κατι λοιπον που μας συμβαινει συχνα οσο και αν δεν το παραδεχομαστε.
Όταν λοιπον απογοητευομαστε μιας και δεν μπορουμε να βρουμε καποιου ειδους ευτυχια τοτε που ολα φαινονται στραβα και ατυχα στην ζωη μας και ολα μοιαζουν να εχουν τελειωσει υπαρχουν καινουργιες συγκλινουσες δυναμεις που μας λενε οτι τα πραγματα καλυτερευουν αν δεν εμφανιστουν αυτες τοτε ολα εδω εχουν τελειωσει αλλα πλεον οριστικα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου