eite-eite: Ιουλίου 2010

Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Η πόλη του Βόλου φωτογραφημένη από την Μακρινίτσα Πηλίου

Η πόλη του Βόλου όπως φαίνεται από το πλάτωμα κοντά στην Αλυκόπετρα Πηλίου

Σάββατο 17 Ιουλίου 2010

Πηγαινωντας για ψαρια περιοχη Αγ. Στεφανου Αλυκων Βολου

Η ιδεα δημιουργιας αυτου του blog

Η ιδεα δημιουργιας αυτου του blog ξεκινησε κατοπιν προτροπης ενος φιλικου μου προσωπου (ξερω και ξερει ποιο ειναι) και δευτερευοντως λογω της αγαπης μου προς την φωτογραφια κυριως την νυχτερινη.Ειπα λοιπον αφου υπαρχει αρκετο συσσωρευμενο υλικο θα ηταν κριμα να μην μπορω να δωσω και σε αλλους ανθρωπους την δυνατοτητα εστω νοητα να ταξιδεψουν σε μια πιο ομορφη εικονα μιας πολης την εικονα της πολης την νυχτα οταν η πολη εχει ζωη ή οταν η πολη κοιμαται.Φυσικα και θα δημοσιευονται και αλλες φωτογραφιες (εννοω μή νυχτερινες) αλλα ως επι το πλειστον θα δημοσιευονται νυχτερινες φωτογραφιες οπως και καποιες σκεψεις μου. Καλη πλοηγηση λοιπον..

Η απροβλεπτη ζωη μας

Η ζωη ειναι πιο απροβλεπτη απ'οσο νομιζουμε και παραφραζοντας τον Σαιξπηρ την κυκλωνει ο υπνος. Τιποτε δεν γνωριζουμε παρα μονο τα τραυματα μας, τις αμετρητες στιγμες που επρεπε να πουμε το μεγαλο ναι αντι για το μεγαλο οχι αλλα και παλι χωρις εγγυησεις οτι αυτο θα ηταν το καλυτερο. Συνεπως οσο ζουμε μαθαινουμε αλλα οπως οι καλες στιγμες φερνουν κακες αποφασεις ετσι και οι κακες στιγμες φερνουν κακες αποφασεις..

Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

Η αυταπάτη μιας αυταπάτης

Όταν, στο τελος της ζωης μας, κοιταζουμε προς τα πισω ανακαλυπτουμε ότι ζησαμε ολη μας την ζωη εν αναμονη του κατι καλυτερου. Με εκπληξη τοτε συνειδητοποιουμε ότι αυτο που αφησαμε να μας διαφυγει χωρις να το εκτιμησουμε και να το απολαυσουμε δεν ηταν τιποτε αλλο παρα η ιδια μας η ζωη . Ετσι λοιπον ξεγελασμενοι απ’ την ελπιδα οτι υπαρχει απολυτη ευτυχια κανουμε ότι μπορουμε για να την αποκτησουμε. Ευτυχια όμως απολυτη δεν υπαρχει. Υπαρχει ευτυχια αλλα ειναι σχετικη.

Συχνα στην ζωη μας δεν ξερουμε τι επιθυμουμε ή τι θα μπορουσε να μας φερει χαρα στην ζωη μας.

Για καιρο μπορει να εχουμε μια κρυφη επιθυμια, χωρις να την παραδεχομαστε ή χωρις να την αφηνουμε να συνειδητοποιηθει καθαρα χωρις τελικα να την πραγματοποιουμε ειτε λογω ηθικων διληματων και εξωτερικων παραγοντων ειτε επειδη η εικονα-καλη γνωμη που εμεις εχουμε για τον εαυτο μας θα επληττετο από κατι τετοιο.

Η κατασταση αυτη εγω την παρομοιαζω με το φαινομενο του «βερτιγκο», δηλαδη την ασθενεια των πιλοτων οταν από τις πολύ υψηλες ταχυτητες μπερδευουν κοιταζοντας τον οριζοντα το μπλε του ουρανου με αυτό της θαλασσας ωστε να μην γνωριζουν αν ανεβαινουν ή πεφτουν. Η απωλεια προσανατολισμου είναι κατι λοιπον που μας συμβαινει συχνα οσο και αν δεν το παραδεχομαστε.

Όταν λοιπον απογοητευομαστε μιας και δεν μπορουμε να βρουμε καποιου ειδους ευτυχια τοτε που ολα φαινονται στραβα και ατυχα στην ζωη μας και ολα μοιαζουν να εχουν τελειωσει υπαρχουν καινουργιες συγκλινουσες δυναμεις που μας λενε οτι τα πραγματα καλυτερευουν αν δεν εμφανιστουν αυτες τοτε ολα εδω εχουν τελειωσει αλλα πλεον οριστικα.